عيل عنيد فى الهوى...!

لسانى كما آنى

عيل عنيد فى الهوى

وحنانى

بيملانى ..

لما اشوف إنسان بجد

و ألقانى ...

برجع شفيف.....

لحد الهوا

لحد النور اللى انجلى

فدك الجبل

و صحاني

و أعانى

زي المسيح

و أحضن آلامى بالرضا

و استنى لمسه من إيديها

تشفى الجراح

و تتفتق براعم حلمنا

على طير يهاجر م العنا

لأحضانى

فى أرض النهاية والميعاد

و الكل واقف منتظر

قدام حوض سيدنا النبى

و انا مش عانى

لأنى دخلت جنه ربنا

لما خلانى

جوه عنيكى

عيل عنيد فى الهوى

و أبقانى